กะ,กะ ๒
กะ ๒
ว. ใช้รวมกับคําวิเศษณ์ เช่น เหมือนกะ ราวกะ ถึงกะ.<2t>บ. ใช้นําหน้าผู้รับพูดหรือรับบอก เช่น พี่พูดกะน้อง เขากล่าวกะฉัน เขาบอกกะท่าน.<2t>สัน. ใช้แทนคําว่า กับ เช่น ยายกะตา, ใช้แทนคําว่า แก่ เช่น มีกะใจ. (เป็นคําเสียงกร่อนมาจาก กับ หรือ แก่).;