Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
กะเทาะ
กะเทาะ
กะเทาะ
ก. ล่อนหลุดออกมาเป็นชิ้น ๆ หรือเป็นแผ่น ๆ, ทําให้ล่อนหลุดออก เช่น กะเทาะเม็ดบัว.<2t>น. สิ่งของหรือเปลือกไม้ที่หลุดล่อนออกมาจากพื้นเดิมหรือจากต้น เช่น กะเทาะมะขาม.;

More
กะแท้ | กะแท่ง | กะแทน | กะนวล | กะนัด | กะบอนกะบึง | กะบ่อนกะแบ่น | กะบัง,กะบัง ๑ | กะบัง,กะบัง ๒ | กะบัง,กะบัง ๓ | กะบัง,กะบัง ๔ | กะบั้ง | กะบังรังเฝือก | กะบังลม | กะบังหน้า | กะบิ้ง | กะบิล | กะบึงกะบอน | กะบุด | กะเบ้อ | กะเบียน | กะเบือ | กะปริดกะปรอย | กะปริบ | กะปริบกะปรอย | กะปลกกะเปลี้ย | กะปวกกะเปียก | กะปอม | กะปอมขาง | กะปะ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์