Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
คล้อง
คล้อง
คล้อง
[คฺล้อง] ก. เอาของที่มีลักษณะเป็นเส้น เป็นวงหรือเป็นบ่วง คาด เกี่ยว หรือสวมสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้า เช่น ผ้าคล้องคอ คล้องพวงมาลัย คล้องช้าง, เอาของที่เป็นวงหรือโค้งเกี่ยวหรือเกี่ยวกัน เช่น ลูกโซ่คล้องกัน คล้องแขน, รับกัน เช่น ชื่อคล้องกัน.;

More
คล่องแคล่ว | คล้องจอง | คล่องตัว | คล่องปาก | คล่องมือ | คลองเลื่อย | คลองส่งน้ำ | คลอด | คลอน | คลอนแคลน | คล้อย | คล้อยคล้อย | คล้อยตาม | คล้อยหลัง | คลอรีน | คลอโรฟอร์ม | คลอโรฟิลล์ | คลอหน่วย | คละ | คละคล่ำ | คละคลุ้ง | คละปน | คลัก,คลัก ๑,คลั่ก,คลั่ก ๑ | คลัก,คลัก ๒ | คลัก,คลัก ๓ | คลั่ก,คลั่ก ๒,คลั่ก ๆ | คลัง,คลัง ๑ | คลัง,คลัง ๒ | คลั่ง,คลั่ง ๑ | คลั่ง,คลั่ง ๒ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์