Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
กระต่าย,กระต่าย ๑
กระต่าย,กระต่าย ๑
กระต่าย ๑
น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กในวงศ์ Leporidae ขนปุย หูยาว ที่พบอาศัยตามป่าทั่วไปในประเทศไทยมีชนิดเดียว คือ กระต่ายป่า (Lepus peguensis) ซึ่งมีขนสีนํ้าตาล ใต้หางสีขาว อาศัยในโพรงดิน ส่วนที่นํามาเลี้ยงตามบ้านมีหลายชนิดและหลายสี เช่น ชนิด Oryctolagus cuniculus.;

More
กระต่าย,กระต่าย ๒ | กระต่ายขูด | กระต่ายจันทร์ | กระต่ายจาม | กระต่ายจีน | กระต่ายชมจันทร์ | กระต่ายต้องแร้ว | กระต่ายตื่นตูม | กระต่ายเต้น | กระต่ายสามขา | กระต่ายหมายจันทร์ | กระติก | กระติก,-กระติก | กระติ้ง,-กระติ้ง | กระติ๊ด,กระติ๊ด ๑ | กระติ๊ด,กระติ๊ด ๒,กระติ๊ดเดียว,กระติ๊ดหนึ่ง | กระติ๊ดขี้หมู | กระติบ | กระตือรือร้น | กระตุก | กระตุกกระติก | กระตุ้งกระติ้ง | กระตุ่น | กระตุ้น | กระตูบ | กระเตง | กระเต็น | กระเต็นปักหลัก | กระเตอะ | กระเตาะ,กระเตาะ ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์