Responsive image


พจนานุกรม ไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
โหน
โหน
[โหนฺ] ก. เหนี่ยวห้อย, เอามือเหนี่ยวให้ตัวลอยขึ้นไป; (ปาก) ประจบประแจง เช่น เขามีนิสัยชอบโหนผู้บังคับบัญชา.

More
แหนม | ย่นย่อ | แสนเสนาะ | แสนยากร | แสนยานุภาพ | แสนรู้ | แสนย?,แสนย์ | แสนเข็ญ | แสนเข็น | เหน็ดเหนื่อย | เหน็บแนม | เหน็บ๑ | เหน็บ๒ | เหน็บ๓ | เหน็บ๔ | เหน็บชา | เสนะ | เสน่ห์ | เสน่ห์จันทร์แดง | เสน่ห์จันทร์ขาว | เหน่อ | เสน่า | เหน้า | โสนหางไก่ | โสนหิน | เสนห?,เสนหา,เสน่หา | โหน่ง | เหน่ง๑ | เหน่ง๒ | เสนอ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์