Responsive image


พจนานุกรม ไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เรียน๑
เรียน๑
ก. เข้ารับความรู้จากผู้สอน, รับการฝึกฝนอบรมเพื่อให้เกิดความรู้ความ เข้าใจหรือความชำนาญ, เช่น เรียนหนังสือ เรียนวิชาความรู้, ฝึกให้เกิด ความรู้ความเข้าใจจนเป็นหรือมีความชำนาญ เช่น เขาเรียนแก้พัดลมด้วย ตนเอง; บอก, แจ้ง, (มักใช้แก่ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูงกว่าหรือเสมอกัน) เช่น จึงเรียนมาเพื่อทราบ จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา เรียนผู้อำนวยการว่ามี คนขอพบ; คำขึ้นต้นจดหมายหรือที่ใช้ในการจ่าหน้าซองในหนังสือ ราชการที่เขียนถึงบุคคลทั่วไป หรือจดหมายส่วนตัวที่บุคคลธรรมดา เขียนถึงกันเพื่อแสดงความนับถือ.

More
เรียน๒ | เรียนลัด | เรียนปฏิบัติ | เรียนผูกต้องเรียนแก้ | เยียบ | เรียบ | เรียบเรียง | เรียบร้อย | เรียบวุธ | เรียบๆ | เยาว,เยาว์ | เยาวเรศ | เยาวยอด | เยาวมาลย์ | เยาวราช | เยาวลักษณ์ | เยาวชน | เยาวน | เยาวนะ | เยาวพา | เยาวพาณี | เยาวพาน | เยาะ | เยาะเย้ย | เราะร้าย | เราะราย | เมาะว่า | เราะสะเก็ด | เมาะ๑ | เราะ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์