Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
กะพร่องกะแพร่ง
กะพร่องกะแพร่ง
กะพร่องกะแพร่ง
[-พฺร่อง-แพฺร่ง] ว. ขาด ๆ วิ่น ๆ, มีบ้างขาดบ้าง, ไม่สมํ่าเสมอ; ไม่เต็มที่, ไม่ครบถ้วน, ไม่พอเพียง, (ตามที่คาดหมายไว้).;

More
กะพริบ | กะพรุน | กะพรูดกะพราด | กะพล้อ,กะพ้อ,กะพ้อ ๑ | กะพ้อ,กะพ้อ ๒ | กะพ้อ,กะพ้อ ๓ | กะพอง | กะเพรา | กะเพียด,กะเพียดช้าง,กะเพียดหนู | กะมง,กะม่ง | กะเม็ง | กะเม็งตัวผู้ | กะเมีย | กะยุ | กะร่องกะแร่ง | กะระตะ | กะระหนะ | กะรัง,กะรัง ๑ | กะรัง,กะรัง ๒ | กะรัต | กะรัตหลวง | กะราง,กะลาง | กะรางหัวขวาน | กะริง | กะริงกะเรียด | กะรุงกะรัง | กะรุ่งกะริ่ง | กะรุน | กะเร | กะเรกะร่อน |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์