Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
กำเดา
กำเดา
กำเดา
น. เลือดที่ออกทางจมูก เรียกว่า เลือดกําเดา. (ข. เกฺดา ว่า ร้อน); แพทย์แผนโบราณเรียกไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัดว่า ไข้กําเดา.;

More
กำเดาะ | ก่ำต้น | กำตัด | กำตาก | กำถั่ว | กำทวน | กำธร | กำนล | กำนัด | กำนัน | กำนัล,กำนัล ๑ | กำนัล,กำนัล ๒ | กำเนิด | กำเนียจ | กำบด | กำบน | กำบัง,กำบัง ๑ | กำบัง,กำบัง ๒ | กำบัง,กำบัง ๓ | กำบัด | กำบิด | ก่ำบึ้ง | กำเบ้อ,กำเบ้อ ๑ | กำเบ้อ,กำเบ้อ ๒,ก่ำเบ้อ | กำโบล,กำโบล ๑ | กำโบล,กำโบล ๒ | กำปอ | กำปั่น,กำปั่น ๑ | กำปั่น,กำปั่น ๒ | กำปั่น,กำปั่น ๓ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์