Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
กำเบ้อ,กำเบ้อ ๑
กำเบ้อ,กำเบ้อ ๑
กำเบ้อ ๑
(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Mussaenda วงศ์ Rubiaceae ดอกสีเหลืองหรือแสด กลีบหนึ่งของวงกลีบนอกใหญ่แผ่ออกเป็นใบขาว ดูไกล ๆ คล้ายผีเสื้อเกาะดอกไม้.;

More
กำเบ้อ,กำเบ้อ ๒,ก่ำเบ้อ | กำโบล,กำโบล ๑ | กำโบล,กำโบล ๒ | กำปอ | กำปั่น,กำปั่น ๑ | กำปั่น,กำปั่น ๒ | กำปั่น,กำปั่น ๓ | กำปั้น | กำผลา | กำพง | กำพด | กำพต | กำพร้า,กำพร้า ๑ | กำพร้า,กำพร้า ๒ | กำพร้า,กำพร้า ๓ | กำพราก | กำพวด,กำพวด ๑ | กำพวด,กำพวด ๒ | กำพอง | กำพืด | กำพุด | กำพู,กำพู ๑ | กำพู,กำพู ๒ | กำเพลิง | กำแพง | กำแพ้ง | กำแพงแก้ว | กำแพงขาว | กำแพงเขย่ง | กำแพงเจ็ดชั้น,กำแพงเจ็ดชั้น ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์