Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ขมิ้น,ขมิ้น ๑
ขมิ้น,ขมิ้น ๑
ขมิ้น ๑
[ขะมิ่น] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Curcuma longa L. ในวงศ์ Zingiberaceae เหง้าสีเหลือง ใช้ปรุงอาหาร ทํายา ทําผงทาตัว และใช้ย้อมผ้า, ขมิ้นชัน ก็เรียก, อีสานและปักษ์ใต้เรียก ขี้มิ่น.;

More
ขมิ้น,ขมิ้น ๒ | ขมิ้นกับปูน | ขมิ้นขาว | ขมิ้นขึ้น | ขมิ้นเครือ | ขมิ้นชัน | ขมิ้นนาง | ขมิ้นลิง | ขมิ้นหัวขึ้น | ขมิ้นอ้อย | ขมิบ | ขมีขมัน | ขมึง | ขมึงทึง | ขมุ | ขมุกขมัว | ขมุดขมิด | ขมุบ | ขมุบขมิบ | ขมุม | ขโมย | ขย,ขย- | ขยด | ขยม | ขย่ม | ขยล | ขยอก,ขยอก ๑ | ขยอก,ขยอก ๒ | ขยอง,ขยอง ๑ | ขยอง,ขยอง ๒ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์